Stowarzyszenie „DZIECKO” i PCPR w Gostyniu rekomendują – na wzór wielu amerykańskich szkół realizowanie działań mających na celu promowanie bohaterstwa dnia codziennego. Celem tych działań jest promowanie wśród uczniów zachowań, niewymagających niezwykłych wysiłków, a mogących czasem uratować ludzkie życie, polepszyć jego jakość i wzmocnić relacje międzyludzkie.

Do takich zachowań zaliczamy m.in.

  1. powiadomienie nauczyciela, kiedy jest się świadkiem niebezpiecznej awantury między rówieśnikami;
  2. wezwanie policji, gdy widzimy, jak ktoś atakuje naszego kolegę lub koleżankę;
  3. interweniowanie, kiedy młodsze dziecko jest bite lub zastraszane przez naszego rówieśnika;
  4. sprzeciwienie się nękaniu „kozła ofiarnego” i okazanie solidarności z nim;
  5. oznajmianie, że szydercze lub złośliwe żarty nie są zabawne, kiedy są adresowane do osób chorych, bezbronnych, lub należących do mniejszości;
  6. gotowość do niesienia pomocy osobie niepełnosprawnej.

Autorem tego programu, wartego uwagi i naśladowania jest sławna postać w psychologii - profesor P. G. Zimbardo.

 

ROLA ŚWIADKA

Tylko nieliczni uczniowie biorą bezpośredni udział w aktach dręczenia. Pozostałe dzieci, czyli zdecydowana większość, to świadkowie. Badania wskazują, że deklaratywnie większość uczniów ma negatywną postawę wobec dręczenia szkolnego – uczniowie uważają, że jest to zachowanie niewłaściwe. Jednakże istnieje olbrzymia różnica pomiędzy deklarowaną postawą a rzeczywistymi zachowaniami uczniów. Aż w 85 procentach aktów dręczenia świadkowie tych sytuacji albo się tylko przyglądali i pozostawali obojętni, albo (i to już rzadziej) wspierali napastników,

Okazuje się, że sprawcy przemocy dążą do posiadania publiki i obecność świadków jest dla nich ważnym elementem dręczenia – dlatego świadkowie mogą odegrać tak ważną rolę w przeciwdziałaniu przemocy.

Świadkowie to następujące grupy osób:

  1. asystenci sprawcy – są to uczniowie, którzy sami nie inicjują aktów przemocy, ale aktywnie włączają się i wspierają sprawcę w dręczeniu innych;
  2. wspierający – zagrzewają werbalnie lub niewerbalnie sprawcę do aktów dręczenia, okazują aprobatę dla jego działań;
  3. niezaangażowani obserwatorzy/outsiderzy – nie pomagają sprawcy, nie wspierają poszkodowanego, wybierają drogę bierności i obojętności;
  4. obrońcy – pomagają na różne sposoby poszkodowanemu, aktywnie bronią przed sprawcą i jego asystentami;
  5. gapie/pasywni wspierający – podoba im się dręczenie, ale nie okazują bezpośredniej akceptacji;
  6. potencjalni obrońcy – nie akceptują dręczenia, uważają, że powinni pomóc, ale tego nie robią.

REAGUJ! NIE BĄDŹ OBOJĘTNY!

NIKT NIE ZASŁUGUJE NA PRZEMOC!

NIC NIE USPRAWIEDLIWIA PRZEMOCY!

Obserwacje Stowarzyszenia „DZIECKO” potwierdza Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Gostyniu i Urząd Miejski W Gostyniu.

Materiał ukazuje się w ramach projektu „JEST BEZPIECZNIE”, nagrodzonego w konkursie „Wspieranie inicjatyw na rzecz wielkopolskich rodzin”, przeprowadzonym przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej w Poznaniu. Dzięki temu projekt uzyskał dofinansowanie ze środków Samorządu Województwa Wielkopolskiego w ramach otwartego konkursu ofert na realizację w formie wspierania zadań publicznych Województwa Wielkopolskiego z dziedziny pomocy społecznej w 2023 roku. Projekt jest też realizowany ze środków własnych Stowarzyszenia „DZIECKO”. Wsparcia partnerskiego w realizacji projektu udziela Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Gostyniu.

Przedstawione treści wyrażają poglądy realizatora projektu i nie muszą odzwierciedlać oficjalnego stanowiska Samorządu Województwa Wielkopolskiego.

Wykorzystano materiał graficzny 4 YOU HOPE FOR FUTURE.